Dharma-kunst

Zowel het begrip dharma als het begrip kunst is gigantisch en ik vind ze zoals alle gigantische dingen, reuze onhandig. Ze zijn familie van dingen als waarheid en alles – die geen uitleg over hun kleverigheid behoeven, denk ik zo. ‘Iets met kunst of dharma doen’ is dus vragen om problemen. En ik kan het weten, want ik doe beide. Dat maakt mijn elevator pitch matig tot zwak. Met enige verwarring zeg ik ‘ik schrijf’ wanneer mensen vragen wat voor werk ik doe. Want alhoewel een pen op papier zetten toch echt een groot deel van mijn werk uitmaakt, voelt het altijd een beetje gênant slash decadent om mezelf ‘schrijver’ te noemen wanneer mijn nieuwe buren vragen waarom ik zoveel thuis ben. Maar goed, ik wek toch liever het idee dat ‘Belangrijke Innerlijke Dingen Gebeuren’ aan de andere kant van hun muur dan dat ik dagenlang doelloos uit het raam zit te staren.

Nuchtere Groningse naar India | 1: Een heel tof mens

Een stressvolle studie, stress op het werk, zere nek en schouders, slecht slapen… De fysiotherapeut raadde yoga aan. Ik zag mezelf al zitten op een matje bij zo’n zweverige dame met pluizig haar, een gebatikte flodderbroek in een zaal stinkend naar te veel wierook. Op hoop van zegen dan maar.

Niets bleek minder waar. Geen zweverige juf met pluizig haar te bekennen. In plaats daarvan twee stoere dames, die me veel hebben geleerd. Alleen al in kleermakerszit op een matje zitten was een uitdaging. Mediteren vond ik net zo confronterend. Focus je maar eens op het ‘nu’ wanneer je strak staat van de stress.

Ted-talk: The happiness advantage

Psycholoog Shawn Achor betoogt in deze TED-talk dat geluk de inspiratiebron is van productiviteit. Wij vinden deze video een absolute must see. Niet alleen omdat Achor het heeft over de formule tot geluk, maar ook omdat hij onvoorstelbaar grappig is.

Een boeddhistische timeline

Deze week las ik op Mashable dat de nieuwe Facebooktimeline in september écht voor iedereen is. Gek, vond ik dat, want ik was in de veronderstelling dat men daar allang aan gewend was. Niet dus. Nu zul je je waarschijnlijk afvragen waarom ik op de blog van BoeddhaMagazine over Facebooktimelines schrijf. Wees gerust: daar ga ik het niet langer over hebben. Maar het bericht over Facebook zette me aan het denken over tijdslijnen in het algemeen— en mijn boeddhistische in het bijzonder.