Na Vipassana (deel 2)

De basis van Vipassanameditatie is sila: moreel gedrag. Sila biedt een basis voor de ontwikkeling van samâdhi: concentratie van de geest. Om sila te kunnen realiseren zijn een aantal gedragsregels opgesteld waaraan je dient te houden. Een daarvan is dat je je onthoudt van het doden van ‘welk levend wezen dan ook’. Bij aanvang van de tiendaagse cursus leek mij dit geen probleem. Tot ik op de eerste nacht wakker werd gehouden door een mug. 

Mug in gevaar
Toen ik de volgende ochtend  na de gong om 04:00 uur opstond en de dikke, volgezogen mug naast mijn hoofd op de muur zag zitten sloeg ik hem, zonder er ook maar een seconde bij na te denken, zo met mijn vlakke hand plat. Meteen daarna werd ik mij bewust van de veranderde atmosfeer in de zaal waar ik met negen andere meiden sliep. Ik zag de verbijsterde en afkeurende gezichten toen ik mij naar hen omdraaide en was me opeens pijnlijk bewust dat ik als eerste een van de gedragsregels had overtreden.

Muglievend
De rest van de week lukte het me, mede dankzij de muggenspray die de leiding neerzette, om me aan de regel te houden. Samen met mijn kamergenoten negeerde ik de tientallen muggen die zich met de dag leken te vermenigvuldigen in de slaapzaal. Maar toen we op de negende dag weer mochten praten werd direct voorgesteld om ze te verwijderen. In een bakje met een papiertje erachter werden de muggen een voor een naar buiten getransporteerd. Want de gedragsregels bleven gelden. Ook na de cursus, voor wie serieus met Vipassana verder wilde. En dat wilde ik.

Silâ in gevaar
Thuisgekomen negeerde ik iedere mug die ik zag in huis. Ook in de slaapkamer. ‘s Nachts spoot ik gewoon wat muggenspray op, net als op cursus. Maar mijn vriend was niet van plan zich zo muglievend op te stellen. Sloeg ze gewoon plat. Dan wendde ik mijn hoofd af. Tenslotte was het mijn beslissing om zo te willen leven, niet de zijne. Tot we op een avond uit eten gingen. Tegenover elkaar zaten we bij kaarslicht wat te koeren tot hij plotseling rechtop ging zitten en mij met vlakke hand op mijn voorhoofd slaat. Waarna hij met een triomfantelijke grijns een platgeslagen mug voor mijn verbouwereerde gezicht hield. Gestorven op mijn hoofd: als dat mijn sila maar niet in gevaar brengt!

 Inez van Goor is freelance tekstschrijver voor onder andere BoeddhaMagazine. Naast zingeving en spiritualiteit zijn haar specialismen reizen/talen, onderwijs/(jonge) kinderen en leer/ gedragsproblemen. Je kunt haar en voorbeelden van gepubliceerd werk vinden op LinkedIn en binnenkort ook  op haar website.